moda.

geçen yine oturmuşuz çokgüzel evimizin çokgüzel balkonunda çekirdek çitleyip ananas sularımızı yudumluyoruz. fonda yormayan bir müzik, hemen karşımızda kocaman bir ağaç, onu geçince bir kaç bank bulunan yaşlı amcateyze parkı, onu geçince de mavideniz. güneş battıbatacak. rüzgar var ama hangi yönden estiğini kestiremiyorum. ileride bir gün yazı yazacak olursam rüzgarın yönünün önem arz edebileceğini öngörerek "bu rüzgarın nerden estiği belli değil" diye yanımdakini harekete geçirmeye yönelik bir cümle kurdum. "batmakta olan güneşin kızıllığına kaptırmış romantik dakikalar yaşıyorum şurda ve sen bana rüzgarın yönünü soruyorsun" diye çıkıştı ve "odun işte" diye ekledi. bozuldum mu bu sözüne tam hatırlamıyorum. elindeki çekirdekleri ve balkona attığı kabukları gösterdim. "bu halde mi romantik dakikalar yaşıyorsun?" diye sordum. alındı sanırım. işaret parmağını ıslatıp rüzgara tuttu. "şurdan esiyor" dedi. boşalan bardağına ananas suyu doldurdum. tek seferde içtik. aynı anda bıraktık bardakları. "ananas suyu güzel şey" dedim. "kızın elbisesi çok iğrenç" dedi, aşağıda geçmekte olan bir çifti göstererek. "saçları da kötü" dedim. "evet ya iyi ki ananas suyu var" dedi. böyle anlamsız bir diyalog bana neden huzur veriyor diye düşündüm. "ben yanındayım ya, ondan" dedi. "yine mi sesli düşündüm" diyecektim, vaz geçtim. bir sigara yaktım. kendime değil canım, ona. bir nefes çekti. ağzımda garip bir tat bıraktı sigara. kapadım gözlerimi. kapadı zamanı. bir tek müzik kaldı geriye.


lovespirals - love survives


sensiz ananas suyunun bile tadı yok. *