pekmez.

yetmişüç gündür uykusuzum. uyuyorum aslında da, uyuyamıyorum işte. öyle garip bir ruh hali. az önce yine denedim. yine olmadı. sonra bugünsırabendeydilan diyerek koştum bilgisayarın başına. koşmadım tabii ki, kek misiniz canım. gece gece koşulur mu? hiç. yarım metre ötemde duruyordu. uzandım, kendime çektim. ne çalsam ne çalsam diye bir an olsun tereddüt etmişsem bu gece de uyuyamayayım. günün anlam ve önemini mi vurgular, dargınları mı barıştırır, sevenleri mi kavuşturur ben bilmem, karışmam. ne şarkı ne de grup yorum gerektiriyor.

buyrun efendim:

pink floyd - high hopes

ben uyuyayım madem. hadi.


*